Κατακτώντας τις κορυφές με τον Ανέστη Ζούση

Της Γεωργίας Μεγαρίτη, σύμβουλος ευζωίας, συγγραφέας

Κορυφή Musala, Βουλγαρία 2925 μ., Μύτικας Ολύμπου 2918 μ., αναρρίχηση 280 μ. Μετέωρα,  διαδρομή "Πάνω από τίς Στέγες τής Καλαμπάκας " . Αυτοί δεν είναι απλοί αριθμοί, είναι οι κατακτήσεις ενός εξαιρετικού ανθρώπου, ορειβάτη, αναρριχητή και λάτρη της φύσης, του Ανέστη Ζούση. Όμως για τον ίδιο ισχύει το εξής “ Μετά την αναρρίχηση σε ένα μεγάλο λόφο, βρίσκει κανείς, μόνο ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι λόφοι να αναρριχηθεί ...», ένα γνωμικό του Νέλσον Μαντέλα που ταιριάζει απόλυτα στους στόχους και την ιδιοσυγκρασία του Ανέστη Ζούση για νέες κορυφές.

Ούτως η άλλως ο ίδιος εμπνέεται από από το κάθε τοπίο, τον κάθε βράχο και έχει μάθει να ακούει προσεκτικά τη φύση σε αυτό που θέλει να του πει κάθε φορά. Γνωρίζει να τη σέβεται γιαυτό και την ανακαλύπτει συνεχώς μέσα από την απόλυτη ελευθερία που είναι απότέλεσμα της νίκης  των φόβων, γιατί όπως είπε και ο ίδιος, οι φόβοι υπάρχουν αλλά ξεπερνιούνται έχοντας πλάι τον κατάλληλο άνθρωπο.

 Αρχικά θα ξεκινήσω με μια ερώτηση που με βασανίζει από την πρώτη φορά που είδα κάποιες από τις φωτογραφίες σας, τι σημαίνει για εσάς φόβος; Τι φοβάστε περισσότερο στη ζωή σας;

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην φοβάστε, φοβόμαστε όλοι, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Όσο όμως γνωρίζουμε το αντικείμενο που κάνουμε, τόσο πιο πολύ λιγοστεύει αυτός ο φόβος. Πάντα όμως θα φοβόμαστε, είναι στη φύσι του ανθρώπου.

Αυτό που όμως με φοβίζει εμένα πιο πολύ από όλα είναι, να μην πάθει κάτι ένα άτομο από το στενό οικογενειακό μου περιβάλλον έτσι ώστε η κατάστασή του να μην είναι αναστρέψιμη. Και μετά φοβάμαι εγώ να μην πάθω κάτι και καθηλωθώ σε κάποιο κρεβάτι. Αλλά για αυτά που κάνω στο βουνό και στη φύση σίγουρα φοβάμαι και όπως είπα και πριν, όσο πιο πολύ γνωρίζει κάποιος, διαβάζει και εκπαιδεύεται, τόσο μικρότερος είναι και ο φόβος του. Ο φόβος όμως πάντα θα υπάρχει..

Πείτε μας ένα μικρό ιστορικό, από το χθες μέχρι το σήμερα. Πώς ξεκίνησε αυτή η αγάπη για το συγκεκριμένο σπορ, δραστηριότητα

Κοιτάξτε, από μικρός το είχα. Από μικρός μου άρεσαν όλα αυτά.. Βέβαια, έπαιρνα διάφορα δείγματα από την τηλεόραση, από πιο μεγάλους από μένα.. μου άρεσαν αυτά. Ασχολήθηκα από μικρός βέβαια με τον αθλητισμό, με το περπάτημα στο βουνό που σαν πιτσιρικάδες κυνηγούσαμε εκεί, και μου άρεσε. Βέβαια δεν έκανα τόσο extreme σπορ, αυτό που έκανα πιο πολύ ήταν ο αθλητισμός και ειδικά στο στο άλμα εις μήκος και στο άλμα τριπλούν, στα οποία ήμουν και πάρα πολύ καλός και μετά έπαιζα ποδόσφαιρο μέχρι τα 45 μου χρόνια.

Μετά τα 45 μου χρόνια με τη γυναίκα μου αποφασίσαμε να χωρίσουμε τους δρόμους μας, οπότε κάτι έπρεπε να κάνω και εγώ στη νέα μου ζωή. Μου προτάθηκε από κάποιους φίλους ο Ορειβατικός σύλλογος της Χαλκίδας. Γράφτηκα εκεί και έτσι ξεκινήσανε όλα.  

Τι χρειάζεται να διαθέτει κάποιος, σωματικά και ψυχικά για να φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο όπως εσείς;

Μα φυσικά, αυτό που χρειάζεται κάποιος είναι να έχει θέληση, να επιθυμεί πολύ δηλαδή να το κάνει και να πιστέψει ότι αυτό που θα κάνει θα το πετύχει. Χρειάζεται, επίσης, να βάλει ένα κανόνα στη ζωή του, ότι κανείς δεν είναι καλύτερος από εκείνον. Εάν δεν το επιχείρησε να το κάνει, δηλαδή εγώ παραδείγματος χάρη κάνω αυτό που κάνω και φαίνεται ότι είμαι καλός όμως, το κάνω γιατί το έχω κάνει πάρα πολλές φορές, το θέλω να το κάνω και επειδή έχω εκπαιδευτεί πάνω σε αυτό. Και εκείνος λοιπόν αν το κάνει επειδή το θέλει πάρα πολύ, και εκπαιδευτεί και εκείνος, μπορεί να γίνει καλύτερος από μένα. Αρκεί όπως είπα, να θέλει να το κάνει!

Τι τύπου άνθρωποι σας ακολουθούν συνήθως, ηλικίες, φυσική κατάσταση, φύλο.

Λοιπόν, με ακολουθούν όλων των ειδών ανθρώπων, παιδιά, γυναίκες, άντρες, ακόμη και πιο ώριμοι άνθρωποι. Είναι συνήθως άνθρωποι που και έχουν έντονη καθιστική ζωή. Δεν υπάρχει ηλικία σε αυτό τα σπορ, σε αυτές τις εξορμήσεις.. Όλες οι ηλικίες, χρειάζονται και έρχονται μαζί μου και ακολουθούν. Η φυσική κατάσταση που χρειάζεται, εξαρτάται από το τι θα κάνεις. Δηλαδή για να κάνεις ένα απλό περίπατο δεν χρειάζεται να είσαι ιδιαίτερη δυνατός, αν θα κάνεις ορειβασία, πρέπει να μετράς χιλιόμετρα στα πόδια σου, να έχεις περπατήσει αρκετά στο βουνό, και να ξέρεις τη φύση καλύτερα από έναν άνθρωπος που είναι αρχάριος.  Άρα λοιπόν, είναι για όλους! Αρκεί όπως είπαμε να το θέλεις να το κάνεις. 

Από ότι καταλαβαίνω, χρειάζεται να διατηρείστε σε κάποια φόρμα. Πώς προσέχετε και φροντίζετε το σώμα σας, την υγεία σας, τη διατροφή σας ή κάτι άλλο που είναι βασική προϋπόθεση για να καταφέρνετε αυτές τις αναβάσεις και αναρριχήσεις;

Πάντα πρόσεχα και συνεχίζω να προσέχω τη διατροφή μου. Δεν τρώω οτιδήποτε και δεν πίνω αλκοόλ. Το αλκοόλ που θα πιω είναι μία μπύρα μαζί με το φαγητό, όταν θα κατέβουμε από το βουνό για να αναπληρώσω τους ηλεκτρολύτες που έχω χάσει. Τα φαγητά που τρώω πάντα είναι προσεγμένα και υγιεινά. Συγκεκριμένα το βράδυ τρώω πολύ λιτά, ενώ το μεσημέρι τρώω κανονικά γεύματα, μαγειρευτά, όσπρια, λαχανικά. Ότι χρειάζεται ο οργανισμός για να είμαι υγιής. Φυσικά, το πρωί επίσης τρώω πολύ καλά, όπως μέλι, ψωμί, λίγο γάλα με τον καφέ μου. Άρα δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο ή πιο ιδιαίτερο. Επίσης δεν παίρνω ούτε βιταμίνες, ούτε συμπληρώματα χωρίς λόγο. 

Όσον αφορά την άθληση, δεν έχω πάει ποτέ μου γυμναστήριο στη ζωή μου. Αυτό που κάνω είναι 2 φορές την εβδομάδα προπόνηση στο κλειστό γυμναστήριο της περιοχής μου, εκεί που έχουμε στήσει ένα τεχνητό τοίχο αναρρίχησης και εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους και φυσικά στο βουνό που πάμε για περπάτημα, ορειβασία και αναρρίχηση.

Πόσο συχνά πραγματοποιείτε τέτοιου είδους αναρριχήσεις; Υπήρξε κάποια στιγμή που τραυματιστήκατε ή τεθήκατε σε κίνδυνο; Αν ναι, περιγράψτε μας σύντομα το πώς συνέβη και πώς νιώσατε μετά από αυτό;

Τις αναρριχήσεις τις κάνουμε τουλάχιστον 1 με 2 φορές το μήνα, που πάμε στα βράχια έξω, εκτός των προπονήσεων που κάνουμε στο κλειστό γυμναστήριο της Κανήθου στη Χαλκίδα. 1-2 φορές όμως πάμε σε αναρριχητικά πεδία εδώ της περιοχής, στα βράχια, πηγαίνουμε και σκαρφαλώνουμε.

Όντως μου είχε συμβεί ένα σοβαρό περιστατικό, μου έχουν συμβεί και άλλα περιστατικά, αλλά ήταν πιο ήπιας μορφής. Το πιο βασικό από όλα και το πιο επικίνδυνο, εκεί που κινδύνευσα να χάσω τη ζωή μου, ήταν όταν είχαμε πάει με τον Ορειβατικό Σύλλογο στη Τήνο, και εγώ με άλλους 2 φίλους σχοινοσυντρόφους, πήγαμε και σκαρφαλώσαμε στο αναρριχητικό πεδίο του Εξωμβούργου. Εκεί λοιπόν κάποια στιγμή ήμασταν σε ένα επικλινές έδαφος, ο ένας από τους τρεις μας ανέβαινε με αναρρίχηση, ο άλλος σχοινοσύντροφος ο Σταύρος, τον είχε ασφαλίσει από κάτω και εγώ ήμουνα δίπλα στον Σταύρο και καθόμασταν, κουβεντιάζαμε και κοιτάζαμε τον Κωνσταντίνο που ανέβαινε. Κάποια στιγμή στα 15 μέτρα περίπου, ο Κωνσταντίνος πιάνει ένα βράχο και τον τράβηξε για να προωθηθεί να ανέβει προς τα πάνω. Ο βράχος ξεκόλλησε. Μιλάμε τώρα για ένα βράχο ενός μέτρου μήκους και μισού μέτρου πλάτους, ο οποίος αποκολλήθηκε και ερχόταν κατευθείαν πάνω μου. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούσα να κάνω ούτε αριστερά, γιατί αριστερά ήταν ο φίλος Σταύρος, δεξιά δεν μπορούσα γιατί είχε κάτι πέτρες, οπότε ο βράχος ερχόταν ακριβώς πάνω μου. Την τελευταία στιγμή, χωρίς να σκεφτώ απολύτως τίποτα ετελώς ακούσια, έστριψα το σώμα μου αριστερά, και λύγισα λίγο τα πόδια μου και πέρασε ο βράχος ακριβώς δίπλα μου και αποτέλεσμα το μονο που μου εκανε ηταν να μου σκίασει λίγο το δέρμα στο δεξί αγκώνα..Έ αιμοράγησα, το δέσαμε και τελείωσε. Όταν πέρασε όλο αυτό, ερχόταν η εικόνα αυτή στο μυαλό μου και έλεγα στον εαυτό μου “Ανέστη, φτηνά την γλίτωσες”  

Τελικά οι φόβοι μας και οι φοβίες μας αντιμετωπίζονται; Ποια είναι η γνώμη σας πάνω σε αυτό; Τι πρέπει να κάνει κάποιος ώστε να ξεπεράσει ακόμη και τον εαυτό του;

Φόβος είναι κάτι το οποίο όπως πάλι είπαμε έχουν όλοι οι άνθρωποι.Οι φόβοι για μένα ξεπερνιούνται αρκεί να έχεις έναν ικανό άνθρωπο δίπλα σου που θα σε καταλάβει και εκείνος θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τους φόβους ή τις φοβίες.. Αρκεί λοιπόν να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος δίπλα μας ώστε  να το ξεπεράσουμε. 

Ανήκετε σε κάποιο σύλλογο, σε κάποια ομάδα; Αν θέλει κάποιος να σας ακολουθήσει πώς θα σας βρει; Γίνεται κάποια ειδική εκπαίδευση ή προετοιμασία για να συμμετέχει κάποιος;

Ναι, αυτή τη στιγμή είμαι μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου της Χαλκίδας. Έχω διατελέσει έφορος εναρρίχησης,  έχω διατελέσει αντιπρόεδρος και αυτή τη στιγμή είμαι και συντονιστής στον Ορειβατικό Σύλλογο Εξορμήσεων. Εάν κάποιος θέλει να μας ακολουθήσει, μπορεί να γράφει στον Ορειβατικό Σύλλογο της Χαλκίδος, να δει το πρόγραμμα και όποια εξόρμηση ή δραστηριότητα του αρέσει, και να έρθει μαζί μας. Εάν θέλει όμως κάποιος να συνδεθεί προσωπικά μαζί μου μπορεί να με βρει στο κοινωνικό δίκτυο Facebook, γράφοντας το όνομα μου στα λατινικά Ανέστης Ζούσης, να μου στείλει προσωπικό μήνυμα για να με ρωτήσει οτιδήποτε ή να πάμε και παρέα σε κάποια από τις δικές μου εξόρμησεις.  

Για κάποια ειδική εκπαίδευση εξαρτάται τι θέλεις να κάνεις. Εάν θέλεις να κάνεις ένα απλό περπάτημα, δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερη εκπαίδευση, απλώς ένα ζευγάρι άνετα παπούτσια παντελόνι, καπέλο, νεράκι και το ένα σακίδιο με εφόδια. Αν κάνεις όμως πιο εξειδικευμένα πράγματα, σίγουρα χρειάζεται εκπαίδευση και επίσης χρειάζεται να είσαι δίπλα με έμπειρους ανθρώπους, οι οποίοι θα σου δείξουν τα μυστικά της πεζοπορίας, της ορειβασίας και αναρρίχησης, και εκείνοι θα σε βοηθήσουν ώστε να προχωρήσεις και να κάνεις με την παρέα σου μετά παρόμοιες δραστηριότητες.

Από που αντλείτε αυτή την ψυχική δύναμη να συνεχίζετε όσα χρόνια και να περάσουν; Τι θα λέγατε σε κάποιον συνομήλικό σας που κάθετε σε έναν καναπέ και βλέπει πχ τηλέοραση ή έχει ελάχιστη φυσική δραστηριότητα;

Η ψυχική δύναμη που βγαίνει από μέσα μου είναι η αγάπη και σεβασμός που έχω για τη φύση, αυτό είναι. Όταν αγαπάς κάτι το κάνεις με μεγάλη ευχαρίστηση με μεγάλη δύναμη ψυχής. Αυτό που θέλω και αγαπώ φυσικά θα το κάνω για όσα χρόνια μου αναλογούν και είμαι όρθιος. Θέλω να συνεχίσω να το κάνω για όσο μπορώ, πιστεύω ότι θα μπορώ μέχρι τα 100 μου. 

Μια συμβουλή που θα έδινα σε συνομήλικούς μου, άνω των 50, και ίσως περνούν πολλές ώρες στον καναπέ, στην τηλεόραση και σε άλλα μέρη όπως καφενεία, καφετέριες και λοιπά είναι ότι, έντάξει δεν είναι κακό να κάθεσαι και και να βλέπεις τηλεόραση ή να πίνεις καφέ σε ένα μαγαζί, αλλά να μπορούν να αφιερώσουν κάποιο χρόνο το Σάββατο ή την Κυριακή που δεν δουλεύουν, για 2 ώρες τουλάχιστον, να περπατήσουν έξω στη φύση, στο βουνό, στην παραλία, όχι όμως στην άσφαλτο και στην πόλη, ώστε να απολαύσουν και να έρθουν κοντά με τις ομορφιές της φύσης ενώ παράλληλα θα κάνουν και σωματική άσκηση.

Τέλος, τι σημαίνει φύση για εσάς; Πόσο βοηθάει και τι εικόνες παίρνετε κάθε φορά που είστε σε φυσικό περιβάλλον; Τα τοπία που επισκέφτεστε τι είδους είναι; Που κρύβεται τελικα η μαγεία της φύσης και ποιοι οι κανόνες που πρέπει να ακολουθούμε;

Λοιπόν η φύση για για μένα είναι πηγή ζωής, πηγή υγείας, πηγή έμπνευσης. Είναι ο καλύτερος γιατρός. Γιατρεύει την ψυχή και το σώμα. Οι εικόνες που παίρνουμε όταν είμαστε μέσα στη φύση, είναι εκατομμύρια. Εκατομμύρια εικόνες δεν μπορούν να περιγραφούν µε κάθε μία εικόνα να είναι εντελώς διαφορετική, άλλα χρώματα, άλλη εποχή, οι εικόνες της φύσης μας μιλάνε. Αρκεί να θέλεις να τις ακούσεις έτσι? Πηγαίνουμε και επισκεπτόμαστε διάφορα τοπία. Για παράδειγμα πάμε σε δάση με πολλά μονοπάτια. Να φανταστείτε, σε πολλά τοπία ο ήλιος και ο ουρανός δεν φαίνονται από τα πυκνά και τεράστια έλατα τριγύρω. Εκεί συναντάμε ποτάμια, ρυάκια δίπλα στα μονοπάτια, ακούμε το θρόισμα των φύλλων, το νερό που κυλάει..

Επίσης επισκεφτόμαστε και άλλα περιβάλλοντα που τα λέμε αλπικά τοπία. Τα αλπικά τοπίά είναι αυτά που δεν υπάρχει καθόλου βλάστηση και αποτελούνται αποκλειστικά από πέτρες και τεράστια βράχια. Φανταστείτε τώρα να περπατάτε ανάμεσα στα τεράστια βράχια. Να περπατάτε σε Μμονοπάτια στη βάση των τεράστιων βράχων, ή σε μονοπάτια που υπάρχουν εκεί και έχουν ανοίξει τα ζώα και οι άνθρωποι. Και νιώθεις ένα τεράστιο δέος, ένα φοβερό πράγμα. Και μετά συναντάμε και τα τοπία με λίμνες ή τα χειμερινά τοπία στα βουνά. Τα χιονισμένα τοπία, τα οποία έχουν άλλη ομορφιά και τα χαίρεσαι διαφορετικά. Αυτή είναι και η μαγεία της φύσης. Είναι αυτή που είπα ότι είναι η πηγή της ζωής. Εκεί που ξεχνάς τα πάντα.

Ο βασικός κανόνας που ισχύει για όλους όσους επισκεφτόμαστε τη φύση και κάνουμε δραστηριότητες στη φύση είναι ο κανόνας των τριών. Ποτέ δεν πηγαινεις μονος σου ή με κάποιον άλλον μαζί. Πρέπει μια ομάδα να απαρτίζεται τουλάχιστον από 3 άτομα και πάνω ώστε αν θα συμβεί κάτι ο ένας να μείνει μαζί σου και ο άλλος να καλέσει βοήθεια. Καλό είναι να το μεταβιβάσουμε αυτό σε όλους, φίλους, γνωστούς και αγνώστους, οι οποίοι κάνουν τέτοιου είδους δραστηριότητες και πολλοί από αυτούς επισκέπτονται το βουνό μόνοι τους και δυστυχώς ακούμε κάθε τόσο διάφορα δυσάρεστα γεγονότα.

Κλείνοντας θα εξομολογηθώ ότι μου γεννήθηκε η επιθυμία να περπατήσουμε παρέα το μονοπάτι της νίκης των φόβων. Ήταν μια θετική παρακίνηση ότι όλα ξεπερνούνται με τον κατάλληλο άνθρωπο. Σας ευχαριστώ για την όμορφη κουβέντα μας!

Εγώ σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, σας προσκαλώ να δοκιμάσετε.