ΑΛΑΤΙ – ΖΑΧΑΡΗ: Ο «ΛΕΥΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ»

Με αυτή την ομολογουμένως αρκετά υπερβολική έκφραση αποκαλούν οι
Άγγλοι το αλάτι και τη ζάχαρη, θέλοντας να τονίσουν τις βλαβερές συνέπειες
της υπερβολικής κατανάλωσής τους στον ανθρώπινο οργανισμό. Και ίσως να
μην έχουν τόσο άδικο, αν σκεφτεί κανείς ότι την κατεργασμένη μορφή και των
δύο που καταναλώνουμε κατά κύριο λόγο στις μέρες μας. Ας δούμε όμως
κάθε περίπτωση χωριστά:

Αλάτι
Το μαγειρικό αλάτι, που χρησιμοποιούμε συνήθως για να νοστιμίσουμε
τα φαγητά μας δεν παράγεται μόνο από την εξάτμιση του θαλασσινού νερού
(όπως θα έπρεπε). Προκειμένου να αφαιρεθούν από τη σύστασή του στοιχεία
που λανθασμένα θεωρούνται ότι το μολύνουν (όπως για παράδειγμα τα
ιχνοστοιχεία που είναι ευεργετικά για τον οργανισμό) περνά από διαδοχικές
και επαναλαμβανόμενες διαδικασίες πλύσης, με αποτέλεσμα το τελικό προϊόν
που καταναλώνουμε να είναι πολύ πιο φτωχό από το φυσικό θαλασσινό αλάτι.
Επομένως, θα πρέπει να επιλέγουμε πλήρες θαλασσινό αλάτι για τη
διατροφή μας, το οποίο είναι πιο πλούσιο σε πολύτιμα θρεπτικά.
Επιπρόσθετα, οι ευεργετικές ιδιότητες των συστατικών αυτών λειτουργούν
και συνεργικά, δηλαδή το ένα ενεργοποιείται από την παρουσία του άλλου, άρα
η απουσία κάποιου μπορεί να αδρανοποιήσει τις ιδιότητες ενός άλλου.
Παράλληλα, εξαιτίας του πλούτου των συστατικών του, όταν
χρησιμοποιούμε θαλασσινό αλάτι χρειαζόμαστε μικρότερη ποσότητα από για
να δώσουμε γεύση στις τροφές μας, από αυτή που θα θέλαμε αν για το ίδιο
αποτέλεσμα αν χρησιμοποιούσαμε κατεργασμένο αλάτι. Και είναι πολύ
σημαντικό να μπορούμε να μειώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την
ποσότητα του αλατιού που προσθέτουμε καθημερινά στις τροφές μας, καθώς
υπάρχει και μία μεγάλη ποσότητα αλατιού που καταναλώνουμε –χωρίς να το
συνειδητοποιούμε- μέσω των τροφίμων. Τα περισσότερα βιομηχανοποιημένα
τρόφιμα περιέχουν προσθήκη αλατιού. Μερικά από εκείνα που το έχουν σε
μεγάλη ποσότητα είναι για παράδειγμα τα τυριά, τα αλλαντικά, οι κονσέρβες,
τα αρτοποιήματα κ.ά.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά η ημερήσια κατανάλωση
αλατιού να μην ξεπερνά τα 5 γραμμάρια, καθώς η υπερκατανάλωση του
κατεργασμένου αλατιού έχει συνδεθεί με διάφορες σοβαρές παθήσεις όπως η
υπέρταση, η αρτηριοσκλήρυνση και άλλα καρδιαγγειακά προβλήματα
(εγκεφαλικό, έμφραγμα του μυοκαρδίου, κ.ά.). Ακόμη, προκαλεί κατακράτηση
υγρών στους ιστούς του δέρματος, κάτι που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για
την εμφάνιση της κυτταρίτιδας. Γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να περιορίσουμε

αλλά και να αντικαταστήσουμε τη χρήση του αλατιού, νοστιμίζοντας τα φαγητά
μας με μυρωδικά βότανα (που παράγει σε αφθονία η χώρα μας), χυμό
λεμονιού και άλλους τρόπους, που όχι μόνο θα δώσουν γεύση αλλά και
περισσότερα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά στις τροφές μας.

Ζάχαρη
Όπως το αλάτι, έτσι και η ζάχαρη από το σακχαρότευτλο ή το
ζαχαροκάλαμο φτάνει στα χέρια μας μετά από πολλές χημικές κατεργασίες
«ραφιναρίσματος», προκειμένου να απομακρυνθούν οι ακαθαρσίες και να γίνει
πιο λευκή σε χρώμα, όπως το γνωστό σε μας προϊόν σε μορφή κρυστάλλων.
Με αυτόν τον τρόπο όμως απομακρύνονται και τα πολυτιμότερα συστατικά
της, όπως οι βιταμίνες, οι πρωτεΐνες και τα ιχνοστοιχεία. Έτσι, το μόνο που
μένει, είναι μία γλυκαντική ουσία που τα τελευταία χρόνια τείνουμε να
καταναλώνουμε σε υπερβολικές ποσότητες, με πολύ περισσότερο βλαβερές
συνέπειες για την υγεία μας.
Και στην περίπτωση της ζάχαρης, δεν καταναλώνουμε μόνο την
ποσότητα προσθέτουμε κάθε φορά στα εδέσματα που παρασκευάζουμε ή στα
ροφήματα και ποτά που φτιάχνουμε, αλλά και αυτή που περιέχεται σε πολλά
από τα τρόφιμα που παίρνουμε έτοιμα. Μάλιστα, αυτή η «κρυμμένη» ποσότητα
ζάχαρης είναι πολύ μεγαλύτερη και πιο ύπουλη, καθώς δεν τη
συνειδητοποιούμε άμεσα. Και δεν είναι μόνο λιχουδιές όπως οι σοκολάτες, τα
μπισκότα, οι καραμέλες και τα γλυκά που περιέχουν ζάχαρη, αλλά και τροφές
που θεωρούμε υγιεινές, όπως τα δημητριακά. Γι’ αυτό λοιπόν, θα πρέπει να
είμαστε πολύ προσεχτικοί όταν αγοράζουμε έτοιμα προϊόντα και να
διαβάζουμε σχολαστικά τα συστατικά που αναγράφονται στη συσκευασία τους.
Η ζάχαρη είναι στην ουσία ενέργεια καθαρής μορφής, η οποία αν δεν
χρησιμοποιηθεί άμεσα από τον οργανισμό (λόγω π.χ. καθιστικής ζωής),
εναποτίθεται στο συκώτι με τη μορφή λίπους στο συκώτι και στον υποδόριο
ιστό. Γι’ αυτό, η υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης έχει σχετιστεί προ πολλού
με την εμφάνιση παχυσαρκίας, ακόμη και στα παιδιά, όμως δυστυχώς δεν
είναι μόνο αυτό το πρόβλημα με το οποίο συνδέεται. Θεωρείται σημαντική
αιτία για εμφάνιση βλάβης στο πάγκρεας, που παράγει την ινσουλίνη, με
αποτέλεσμα τη δημιουργία σακχαρώδους διαβήτη, ευνοεί τη δημιουργία
αρτηριοσκλήρυνσης, αλλά και τερηδόνας στα δόντια.
Παράλληλα, η ζάχαρη, όχι μόνο δεν προσθέτει θρεπτικά στοιχεία στον
οργανισμό αλλά του αφαιρεί, καθώς αφού αποτελείται μόνο από θερμίδες,
δηλαδή ενέργεια, για να αφομοιωθεί από τον οργανισμό αποσπά από αυτόν
ουσίες απαραίτητες για τη χώνευση, όπως βιταμίνες, ένζυμα και
ιχνοστοιχεία. Έτσι υπάρχει ο κίνδυνος εξασθένισης του οργανισμού, τάση για
αποβιταμίνωση και απασβέστωση. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο η ζάχαρη δεν
πρέπει να χαρακτηρίζεται ως τροφή αλλά ως «μη τροφή»!