ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΝΟΣΟΙ: ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΡΥΠΑΝΣΗ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΩΝ, ΝΕΑ ΕΡΕΥΝΑ

Η ζωή κοντά σε μεγάλους δρόμους ή αυτοκινητόδρομους συνδέεται με υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης άνοιας, νόσου Πάρκινσον, νόσου Αλτσχάιμερ και σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ), σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Environmental Health.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας ανέλυσαν δεδομένα για 678.000 ενήλικες στο μετρό του Βανκούβερ. Διαπίστωσαν ότι το να ζεις λιγότερο από 50 μέτρα από έναν μεγάλο δρόμο ή λιγότερο από 150 μέτρα από έναν αυτοκινητόδρομο σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας, Πάρκινσον, Αλτσχάιμερ και ΣΚΠ -- πιθανόν λόγω αυξημένης έκθεσης στην ατμοσφαιρική ρύπανση.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι η διαβίωση κοντά σε χώρους πρασίνου, όπως τα πάρκα, έχει προστατευτικά αποτελέσματα ενάντια στην ανάπτυξη αυτών των νευρολογικών διαταραχών.

«Για πρώτη φορά, επιβεβαιώσαμε μια σχέση μεταξύ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της εγγύτητας της κυκλοφορίας με υψηλότερο κίνδυνο άνοιας, Πάρκινσον, Αλτσχάιμερ και ΣΚΠ σε πληθυσμιακό επίπεδο», λέει ο Weiran Yuchi, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και υποψήφιος διδάκτορας στο UBC. σχολείο πληθυσμού και δημόσιας υγείας. "Τα καλά νέα είναι ότι οι χώροι πρασίνου φαίνεται να έχουν κάποια προστατευτικά αποτελέσματα στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης μίας ή περισσότερων από αυτές τις διαταραχές. Απαιτείται περισσότερη έρευνα, αλλά τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι οι προσπάθειες πολεοδομικού σχεδιασμού να αυξήσουν την προσβασιμότητα στους χώρους πρασίνου και να μειώσουν η κυκλοφορία μηχανοκίνητων οχημάτων θα ήταν ευεργετική για τη νευρολογική υγεία».

Οι νευρολογικές διαταραχές -- όρος που περιγράφει μια σειρά από διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Αλτσχάιμερ και άλλων άνοιών, της νόσου του Πάρκινσον, της σκλήρυνσης κατά πλάκας και των παθήσεων των κινητικών νευρώνων -- αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο ως μία από τις κύριες αιτίες θανάτου και αναπηρίας παγκοσμίως. Λίγα είναι γνωστά για τους παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με νευρολογικές διαταραχές, η πλειονότητα των οποίων είναι ανίατη και συνήθως επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου.

Για τη μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα για 678.000 ενήλικες μεταξύ 45 και 84 ετών που έζησαν στο Μετρό του Βανκούβερ από το 1994 έως το 1998 και κατά τη διάρκεια μιας περιόδου παρακολούθησης από το 1999 έως το 2003. Εκτίμησαν την ατομική έκθεση στην εγγύτητα του δρόμου, την ατμοσφαιρική ρύπανση, τον θόρυβο και πράσινο στην κατοικία κάθε ατόμου χρησιμοποιώντας δεδομένα ταχυδρομικού κώδικα. Κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης, οι ερευνητές εντόπισαν 13.170 περιπτώσεις άνοιας χωρίς Αλτσχάιμερ, 4.201 περιπτώσεις νόσου του Πάρκινσον, 1.277 περιπτώσεις νόσου Αλτσχάιμερ και 658 περιπτώσεις ΣΚΠ.

Ειδικά για την άνοια εκτός Αλτσχάιμερ και τη νόσο του Πάρκινσον, η ζωή κοντά σε μεγάλους δρόμους ή αυτοκινητόδρομο συσχετίστηκε με 14 τοις εκατό και 7 τοις εκατό αυξημένο κίνδυνο και των δύο καταστάσεων, αντίστοιχα. Λόγω του σχετικά χαμηλού αριθμού κρουσμάτων Αλτσχάιμερ και ΣΚΠ στο Μετρό του Βανκούβερ σε σύγκριση με την άνοια μη Αλτσχάιμερ και τη νόσο του Πάρκινσον, οι ερευνητές δεν εντόπισαν συσχετίσεις μεταξύ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και του αυξημένου κινδύνου αυτών των δύο διαταραχών. Ωστόσο, τώρα αναλύουν δεδομένα σε ολόκληρο τον Καναδά και ελπίζουν ότι το μεγαλύτερο σύνολο δεδομένων θα παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στη νόσο του Αλτσχάιμερ και τη σκλήρυνση κατά πλάκας.

Όταν οι ερευνητές υπολόγισαν τον χώρο πρασίνου, διαπίστωσαν ότι η επίδραση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στις νευρολογικές διαταραχές μετριάστηκε. Οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτή η προστατευτική επίδραση θα μπορούσε να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες.

«Για άτομα που εκτίθενται σε υψηλότερο επίπεδο πρασίνου, είναι πιο πιθανό να είναι σωματικά δραστήριοι και μπορεί επίσης να έχουν περισσότερες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις», δήλωσε ο Michael Brauer, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής στη σχολή πληθυσμού και δημόσιας υγείας του UBC. . «Μπορεί να υπάρχουν οφέλη μόνο από τις οπτικές πτυχές της βλάστησης».

Ο Μπράουερ πρόσθεσε ότι τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία για τους πολεοδόμους να διασφαλίζουν ότι ενσωματώνουν πράσινο και πάρκα κατά τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη οικιστικών γειτονιών.

Η μελέτη συντάχθηκε από τους Hind Sbihi, Hugh Davies και Lillian Tamburic στη σχολή πληθυσμού και δημόσιας υγείας του UBC.

Μελέτη: 

Weiran Yuchi, Hind Sbihi, Hugh Davies, Lillian Tamburic, Michael Brauer. Road proximity, air pollution, noise, green space and neurologic disease incidence: a population-based cohort study. Environmental Health, 2020; 19 (1) DOI: 10.1186/s12940-020-0565-4