Όταν οι άνθρωποι εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους με τρόπους που πληγώνουν τους άλλους, συχνά λέγεται ότι αυτό δεν είναι αγένεια, είναι ειλικρίνεια. Ωστόσο, η ειλικρίνεια είναι χαρακτηριστικό της αλήθειας και η αλήθεια είναι συνώνυμη με την αγάπη. Το να είσαι αγενής δεν έχει ποτέ καμία σχέση με την ειλικρίνεια.
Αν είμαστε πραγματικά ειλικρινείς με τον εαυτό μας, καταλαβαίνουμε ότι το να είμαστε αγενείς είναι απλώς η έκφραση παροδικών και φευγαλέων σκέψεων του εγώ που εκφράζουμε για να ανακουφίσουμε τον φόβο, τον πόνο και τον πόνο μας. Αρθρώνουμε τα προσωρινά μας συναισθήματα ανυπομονησίας, απογοήτευσης, θυμού, αγανάκτησης και ζήλιας καθαρά για να απαλύνουμε τη δική μας δυσφορία και πόνο. Δεν είναι «ειλικρινής» να εκφράζουμε κάθε σκέψη που σκάει στο κεφάλι μας. Αυτό δεν είναι ειλικρίνεια, είναι αποφυγή πόνου.
Το εγώ μας έχει μια ατελείωτη ανάγκη να αναγνωρίζεται και να εκφράζεται. Οι σκέψεις του εγώ μας κάνουν μια ισχυρή και επίμονη αξίωση να επικυρωθούν και να ακουστούν. Αυτό μας δημιουργεί μια δυαδικότητα που πρέπει όλοι να μάθουμε να διαχειριζόμαστε. Οι σκέψεις του εγώ μας είναι απλώς απαντήσεις στους φόβους μας για αναξιότητα και ανεπάρκεια. Είναι το σύστημα απόκρισης σε όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα που μας κάνουν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί. Είναι ο αμυντικός μηχανισμός που κατασκευάζουμε για να μας προστατεύει από όλους τους φόβους μας που μας κάνουν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετά έξυπνοι, πλούσιοι, όμορφοι ή ισχυροί.
Οι σκέψεις του εγώ μας δεν είναι η αλήθεια μας, είναι απλώς η απάντησή μας στους συγκεκριμένους φόβους που νιώθουμε κάθε στιγμή. Αλλάζουν με το χρόνο και τις περιστάσεις. Η ανυπομονησία μας με ένα θέμα συζήτησης σήμερα μπορεί εύκολα να εξαφανιστεί αύριο.
Για να είμαστε πραγματικά ειλικρινείς με τους άλλους πρέπει πρώτα να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Αυτό απαιτεί να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ του εγώ μας και της αλήθειας μας. Το εγώ μας είναι το μέρος μας που νιώθουμε μικρό, απομονωμένο, χωρισμένο, ανάξιο και φοβισμένο. Είναι απατηλό, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι εκφράσεις του είναι φευγαλέες και μεταβλητές, και επομένως δεν έχει ουσιαστική πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα βρίσκεται στην αλήθεια μας, η οποία είναι το μέρος του «Παρατηρητή» του εαυτού μας που ξέρει πάντα ποιοι είμαστε, που δεν απειλείται ποτέ από τα λόγια ή τις πράξεις των άλλων και είναι σταθερό και μόνιμο. Είναι το μέρος μας που ξέρει ότι είμαστε κάτι περισσότερο από τον πόνο και τους φόβους μας, ότι όταν είμαστε πιστοί στην αλήθεια μας, είμαστε ικανοί για μεγαλεία, που πηγάζουν από την ενότητα μας με όλη τη ζωή.
Το να λέμε την αλήθεια μας προϋποθέτει να κατανοήσουμε ποια είναι τα αληθινά συναισθήματα και τις επιθυμίες μας και στη συνέχεια να είμαστε σε θέση να παραμείνουμε πιστοί σε αυτά μπροστά στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των άλλων. Το να λέμε την αλήθεια μας ειλικρινά δεν έχει καμία σχέση με αυτό που κάνουν ή λένε οι άλλοι σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Το να παραμένουμε πιστοί σε αυτό που είμαστε απαιτεί να είμαστε στοργικοί και ευγενικοί ανά πάσα στιγμή και κάτω από όλες τις συνθήκες. Όταν είμαστε κάτι λιγότερο από ευγενικοί, ξέρουμε ότι έχουμε υποταχθεί στο εγώ μας, το εξωπραγματικό μέρος του εαυτού μας, και εκείνη ακριβώς τη στιγμή είμαστε ανίκανοι για αλήθεια ή ειλικρίνεια.
Άρθρο της Eileen McBride, συγγραφέας του Love Equals Power 2, πνευματική αναζητήτρια και δασκάλα.
Διαβάστε επίσης...
