Ανακαλύψτε τις λέξεις–κλειδιά της επικοινωνίας

Λόγια του αέρα; Δεν υπάρχουν. Κάθε κουβέντα αφήνει το σημάδι της. Όπως
εξηγούν οι ειδικοί, όλες οι λέξεις έχουν βαθύ αντίκτυπο στις διαπροσωπικές
σχέσεις και τη συμπεριφορά του κάθε ανθρώπου. Δεν θα πρέπει δηλαδή να
επιλέγονται τυχαία. Αν θέλετε λοιπόν να συζητήσετε ένα πρόβλημα με το
αφεντικό σας, να προσελκύσετε την προσοχή του συντρόφου σας ή να
ασκήσετε κριτική στην κολλητή σας, και δεν είστε σίγουρη ότι θα
χρησιμοποιήσετε τις σωστές λέξεις, προπονηθείτε με το παρακάτω τεστ!
Ανακαλύψτε με ποιες εκφράσεις μπορείτε να κάνετε κατανοητό το μήνυμά σας
και να αποφύγετε να παρεξηγηθείτε ή να καταστρέψετε τις πολύτιμες σχέσεις
σας.

ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ:
Πρέπει να συζητήσετε ένα σοβαρό πρόβλημα με το αφεντικό σας. Με
ποια φράση ανοίγετε τη συζήτηση;
1. «Θα σας κλέψω μονάχα ένα λεπτό για να ζητήσω τη συμβουλή σας…».
2. «Δεν θα ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά χρειάζομαι τη γνώμη σας για
διάφορα προβλήματα που έχουν προκύψει στη δουλειά».
3. «Καλημέρα σας, θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα επαγγελματικό ζήτημα και
να βρούμε μαζί μια δυνατή λύση».

Η ΣΩΣΤΉ ΕΠΙΛΟΓΉ:
Η φράση-κλειδί είναι η νούμερο 3. Έχει τη σωστή προσέγγιση, γιατί δεν
χρησιμοποιεί απαιτητικούς όρους, αλλά αποκλειστικά και μόνο θετικές λέξεις,
που μεταφέρουν σοβαρότητα και σεβασμό προς τον διευθυντή, αλλά και
αποφασιστικότητα από μέρους σας. Στη φράση νούμερο 1, είναι λάθος η λέξη
«κλέψω»: χρησιμοποιώντας την, θέτετε αυτομάτως τον εαυτό σας σε θέση
κατωτερότητας απέναντι στο συνομιλητή σας. Παρομοίως, στη φράση
νούμερο 2, μεταφέρετε στο συνομιλητή σας ένα λανθασμένο αίσθημα
ενόχλησης, γιατί αν η παρουσία σας έχει συγκεκριμένο κίνητρο, δεν θα πρέπει
να θεωρείται ενοχλητική.

Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ:
Θέλετε να πείτε στην μπέιμπι-σίτερ ή την οικιακή βοηθό ότι η
εργασία της δεν σας ικανοποιεί. Πώς το εκφράζετε;
1. «Κύρια Παπαδoπούλου, θα πρέπει να σας μιλήσω γιατί δεν μου αρέσει όπως
συμπεριφέρεστε στα παιδιά μου».
2. «Κύρια Παπαδοπούλου, θα πρέπει να συζητήσουμε και να βρούμε μαζί έναν
τρόπο για να ανατρέφουμε και να φροντίζουμε καλύτερα τα παιδιά».
3. «Κύρια Παπαδοπούλου, θα πρέπει να αλλάξετε μέθοδο: έτσι δεν υπάρχει
αποτέλεσμα».

Η ΣΩΣΤΉ ΕΠΙΛΟΓΉ:
Η φράση-κλειδί είναι η νούμερο 2. Μια άμεση κριτική, όπως αυτή που
περιέχεται στη φράση νούμερο 1, θα προκαλέσει στο συνομιλητή σας βαθιά

απογοήτευση και οργή, γιατί δεν αναγνωρίζεται με κανένα τρόπο η θετική
πλευρά του έργου του. Το ίδιο συμβαίνει και με τη φράση νούμερο 3, η οποία
μοιάζει με επίθεση, και μάλιστα αγενή. Το αποτέλεσμα θα είναι η κυρία
Παπαδοπούλου, όντας προσβεβλημένη, να μην έχει κανένα κίνητρο για να
«αλλάξει μέθοδο». Η κριτική θα πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να
προστατεύει την αυτοεκτίμηση του συνομιλητή. Η σωστή φράση λοιπόν είναι
η νούμερο 2, επειδή αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει δυνατότητα επίλυσης του
προβλήματος, χωρίς να αμφισβητείται ο ρόλος ή η αξία του συνομιλητή.

ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ

Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ:
Είστε στο σπίτι, του μιλάτε αλλά εκείνος δεν σας ακούει. Τι του λέτε
για να προσελκύσετε την προσοχή του;
1. «Έχω ανάγκη να σου μιλήσω. Μπορείς, σε παρακαλώ, να διακόψεις λίγο το
διάβασμα;».
2. «Μα καλά, με ακούς;»
3. «Τι κάνεις; Διαβάζεις ενώ σου μιλάω;»

Η ΣΩΣΤΉ ΕΠΙΛΟΓΉ:
Η φράση-κλειδί είναι η νούμερο 1, με την οποία ζητάτε ευγενικά την προσοχή
τους συντρόφου σας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για μια θετική επικοινωνία.
Με τη νούμερο 2, αντιθέτως, εκπέμπετε μια ανασφάλεια, σαν να μην νιώθετε
ότι έχετε το δικαίωμα να εκφράσετε τη γνώμη σας, ενώ παράλληλα
μεταφέρετε και μια διάθεση επιθετικότητας. Να θυμάστε ότι ο σύντροφός σας
δεν είναι ένας αντίπαλος και σίγουρα δεν θα βοηθήσει την επικοινωνία σας η
χρήση επιτακτικών τόνων. Και η φράση νούμερο 3 θα πρέπει να αποφευχθεί,
γιατί περιέχει μία ερώτηση παγίδα: δεν έχει στόχο δηλαδή την άντληση
πληροφοριών, αλλά μόνο την απόσπαση της προσοχής του συνομιλητή,
αποτελώντας αφορμή για καβγά.

Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ:
Όταν είστε με φίλους, πώς αποκαλείτε τον σύντροφό σας;
1. Με υποκοριστικά όπως «ζουζουνάκι, μωρουλίνι, ψιψινάκι».
2. Κάθε φράση, οποιοδήποτε και αν είναι το περιεχόμενο της, ξεκινάει με την
έκφραση «αγάπη μου»».
3. Τον αποκαλείτε απλά με το όνομα του.

Η ΣΩΣΤΉ ΕΠΙΛΟΓΉ:
Η σωστή φράση είναι η νούμερο 3. Αν θέλετε να εκφράσετε τρυφερότητα ή
να φανείτε πιο γοητευτική στα μάτια του συντρόφου σας, μπορείτε να
ποντάρετε στη μη-λεκτική επικοινωνία, για παράδειγμα χαϊδεύοντας τα μαλλιά
σας ενώ του μιλάτε (οι ειδικοί εξηγούν ότι αυτή η κίνηση διεγείρει την ερωτική
επιθυμία) ή κοιτάζοντάς τον με πόθο. Τα υποκοριστικά της απάντησης
νούμερο 1 ανήκουν σε έναν παιδικό κώδικα επικοινωνίας, που ίσως όταν είστε
μόνοι μεταξύ σας να είναι τρυφερά, όμως μπροστά σε άλλους ακούγονται
υπερβολικά. Όσο για το «αγάπη μου» της απάντησης νούμερο 2, είναι ένας
όρος σημαντικός που αν χρησιμοποιείται συνέχεια, κινδυνεύει να χάσει τη
βαρύτητά του.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ

Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ:
Ένας φίλος σας έχει την κακιά συνήθεια να έρχεται αργοπορημένος
στα ραντεβού σας. Τι του λέτε για να του το επισημάνετε;
1. «Ήρθες πάλι καθυστερημένος ως συνήθως. Πάντα εγώ είμαι αυτή που σε
περιμένω».
2. «Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι η αργοπορία σου μπορεί να ενοχλεί αυτόν που σε
περιμένει;».
3. «Μα καλά, εσύ δεν πηγαίνεις ποτέ κάπου στην ώρα σου;».

Η ΣΩΣΤΉ ΕΠΙΛΟΓΉ:
Η πιο σωστή φράση είναι η νούμερο 2. Στις φράσεις 1 και 3, κυριαρχεί η
κριτική, ενώ οι λέξεις «πάντα» και «ποτέ» αντίστοιχα ναι μεν δίνουν έμφαση
στη διαμαρτυρία σας, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι υπερβολικές. Με λίγα
λόγια, όταν παραπονιέστε για τη συμπεριφορά ενός φίλου σας, θα πρέπει να
αντιστέκεστε στον πειρασμό να την εμφανίσετε ως μια γενική συνήθεια ή -
ακόμα χειρότερα - ως το κύριο χαρακτηριστικό του, γιατί έτσι βάζετε τα
θεμέλια για έναν τσακωμό μεταξύ σας. Με τη φράση νούμερο 2, αντιθέτως,
επισημαίνετε ξεκάθαρα το πρόβλημα (την αργοπορία) και την ίδια στιγμή
δίνετε στο συνομιλητή σας μια χρήσιμη συμβουλή, κάνοντάς τον να σκεφτεί
ότι πιθανά η έλλειψη ακρίβειας από μέρους μπορεί να ενοχλεί και άλλους.

Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ:
Θέλετε πολύ να δείτε μια φίλη σας. Την παίρνετε τηλέφωνο και της
λέτε…
1. «Αύριο θα ήθελα να έρθω να τα πούμε».
2. «Αύριο θα ήθελα να σου φέρω ένα δώρο».
3. «Αύριο θα ήθελα να βρεθούμε. Είσαι ελεύθερη;»

Η ΣΩΣΤΉ ΕΠΙΛΟΓΉ:
Η πιο σωστή φράση είναι η νούμερο 3. Οι άλλες δύο μπορεί να κάνουν τη
φίλη σας να νιώσει ότι απαιτείτε να τη δείτε. Επιπλέον, οι φράσεις αυτές δεν
μεταδίδουν σιγουριά: αφήνουν δηλαδή την εντύπωση ότι αυτός που μιλάει
θέλει να αποφασίσει από μόνος του για τη συνάντηση, χωρίς να σέβεται
ιδιαίτερα την επιθυμία του άλλου. Η φράση νούμερο 3, αντιθέτως,
υποδηλώνει ότι η συνάντηση θα γίνει μόνο αν συμφωνήσουν και οι δύο, όπως
συμβαίνει στις φιλίες «μεταξύ ίσων».

ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ:
Το παιδί σας έφερε στο σπίτι έναν κακό βαθμό. Τι του λέτε;
1. «Δεν τα πήγες καλά στο τεστ, αλλά είμαι σίγουρη ότι την επόμενη φορά θα
τα πας καλύτερα: ξέρω ότι είσαι ικανός».
2. «Αμάν πια, παίρνεις πάντα κακούς βαθμούς και με απογοητεύεις».
3. «Πρέπει να διαβάζεις περισσότερο: εγώ στο λέω γιατί σε αγαπάω».

Η ΣΩΣΤΉ ΕΠΙΛΟΓΉ:
Η ιδανική φράση είναι η νούμερο 1, επειδή καταλαγιάζει τις ενοχές που νιώθει
το παιδί και του μεταφέρει ένα αίσθημα εμπιστοσύνης από μέρους σας.
Επιπλέον, διαχωρίζει με ξεκάθαρο τρόπο την κριτική για τη συγκεκριμένη
συμπεριφορά του απ’ την εκτίμηση που τρέφετε για το ίδιο ως άτομο. Η
φράση νούμερο 2, αντιθέτως, συνδυάζει δύο βαριές φράσεις: η πρώτη

(«παίρνεις πάντα κακούς βαθμούς») αφήνει να εννοηθεί ότι δεν υπάρχει
περιθώριο διόρθωσης, κάτι που προκαλεί ένα αίσθημα ανασφάλειας στο παιδί,
ενώ η δεύτερη («με απογοητεύεις») το βάζει στη διαδικασία να δουλέψει
πρώτα από όλα για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες σας. Η φράση νούμερο 3,
τέλος, ακούγεται σαν εκβιασμός: είναι δηλαδή σαν να του λέτε να διαβάσει με
αντάλλαγμα την αγάπη σας.

Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ:
Μπροστά σε έναν τέλειο βαθμό ή μία πανέμορφη ζωγραφιά, τι λέτε
για να επιβραβεύσετε το παιδί σας;
1. «Είσαι ιδιοφυΐα! Έφτιαξες ένα αριστούργημα!»
2. «Είσαι το πιο καλό παιδί του κόσμου! Κανένα δεν σου μοιάζει!»
3. «Μπράβο, έδωσες τον καλύτερο εαυτό σου. Μου αρέσει ο τρόπος που
δουλεύεις».

Η ΣΩΣΤΉ ΕΠΙΛΟΓΉ:
Η πιο κατάλληλη φράση είναι η νούμερο 3. Τα παιδιά θα πρέπει να
επιβραβεύονται, αλλά με εποικοδομητικό τρόπο. Θα πρέπει δηλαδή να
επισημαίνετε την προσπάθειά τους περισσότερο από το έμφυτο ταλέντο τους.
Οι φράσεις 1 και 2 είναι «στείρες» επιβραβεύσεις, που δεν ενθαρρύνουν το
παιδί να βελτιωθεί, αλλά αντιθέτως του περνάνε το λανθασμένο μήνυμα ότι
είναι τόσο άξιο που δεν χρειάζεται να προσπαθεί καθόλου. Οι ειδικοί τονίζουν
ότι τα παιδιά που υπερ-επιβραβευμένα επειδή είναι ιδιαίτερα όμορφα ή πρώιμα
ανεπτυγμένα, αντιμετωπίζουν πρόβλημα αργότερα στο σχολείο όταν μπαίνουν
για πρώτη φορά στη διαδικασία να κερδίσουν την επιβράβευση από τη
δασκάλα τους, ενώ στο σπίτι τη λαμβάνουν χωρίς ιδιαίτερο κόπο.