Το υγιές μικροβίωμα παίζει ρόλο στη γήρανση του δέρματος, λένε οι ερευνητές

Ερευνητές στο Κέντρο Καινοτομίας Μικροβιώματος (CMI) στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια του Σαν Ντιέγκο (UC San Diego) και της L'Oréal Research and Innovation ανακάλυψαν ότι το μικροβίωμα του δέρματος μπορεί να είναι το κλειδί για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο γερνά το δέρμα. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο Frontiers in Aging.

Η ποικιλότητα του μικροβιώματος του δέρματος δείχνει λιγότερα σημάδια γήρανσης

Για τη μελέτη, η ερευνητική ομάδα ανέλυσε 13 προηγούμενες μελέτες της L'Oréal, οι οποίες περιελάμβαναν κλινικά δεδομένα δέρματος περισσότερων από 1.000 γυναικών συμμετεχόντων ηλικίας 18-70 ετών. Οι ερευνητές βρήκαν μια σχέση μεταξύ της ποικιλότητας του μικροβιώματος του δέρματος και, που γενικά θεωρείται ως βασικό σημάδι της γήρανσης του δέρματος. Βρήκαν επίσης μια αρνητική συσχέτιση μεταξύ της ποικιλότητας του μικροβιώματος και της διαεπιδερμικής απώλειας νερού, η οποία είναι η υγρασία που εξατμίζεται μέσω του δέρματος. Ενώ αυτή η μελέτη αποκάλυψε συγκεκριμένα μικρόβια, περαιτέρω έρευνα θα επικεντρωθεί στην αποσαφήνιση του ρόλου που μπορεί να διαδραματίσουν στη γήρανση του δέρματος.

Πώς επηρεάζει το μικροβίωμα την υγεία του δέρματος;

Αυτό που ανακαλύπτουν οι ερευνητές είναι ότι η ισορροπία μεταξύ των καλών και των κακών βακτηρίων μπορεί να αλλάξει τη διαεπιδερμική απώλεια νερού. Σκεφτείτε ένα σταφύλι να γίνει σταφίδα. Με το δέρμα μας, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Το μικροβίωμα μπορεί να επηρεάσει την ενυδάτωση.

Μπορεί επίσης να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το δέρμα μας αντιδρά στους περιβαλλοντικούς παράγοντες - τον ήλιο, τη ρύπανση, κ.λπ. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, είναι προφανές ότι το μικροβίωμα του δέρματός μας μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον τρόπο με τον οποίο γερνάμε.

Σε σχέση με τη μελέτη, «αυτή η εργασία ανοίγει πόρτες σε νέες ευκαιρίες για την ανακάλυψη τεχνολογιών που αξιοποιούν το μικροβίωμα για τη διατήρηση υγιούς δέρματος», δήλωσε ο Δρ Qian Zheng, Επικεφαλής Προηγμένης Έρευνας, Βόρεια Αμερική στη L'Oréal. Οι μικροβιακοί δείκτες και τα σημάδια γήρανσης που εντοπίστηκαν σε αυτή τη μελέτη θα κατευθύνουν τη μελλοντική έρευνα, επιτρέποντας τη δημιουργία μεγαλύτερων, πιο εναρμονισμένων δεδομένων για να επιταχύνουν την κατανόησή μας για το μικροβίωμα στο πλαίσιο του υγιούς δέρματος και της γήρανσης του δέρματος», σημείωσε περαιτέρω ο Δρ.

Άξονας εντέρου-δέρματος: Ποια είναι η σύνδεση;

Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών υποδηλώνει ότι μπορεί να είναι ωφέλιμο να εστιάσουμε στην υγεία του δέρματος και στην υγεία του εντέρου. Οι μελέτες δείχνουν ότι η μικροχλωρίδα του εντέρου και του δέρματος καταπολεμά τα παθογόνα, ανακουφίζοντας τη φλεγμονή και ρυθμίζοντας το ανοσοποιητικό σύστημα.

Καθώς περνά ο καιρός, μαθαίνουμε ότι το μικροβίωμα του δέρματος επηρεάζει την ακμή, τη ροδόχρου ακμή, τη γήρανση και άλλες δερματικές παθήσεις. είναι συναρπαστικό. Βλέπουμε αυτή τη νέα τάση στον τρόπο με τον οποίο φροντίζουμε το δέρμα μας και τις νέες συνθήκες. Οι ερευνητές συνεχίζουν να διερευνούν τη σύνδεση μεταξύ του εντέρου και του δέρματος και αν ένα υγιές έντερο θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο υγιές, πιο νεανικό δέρμα.

Πώς να αποκαταστήσετε το μικροβίωμα του δέρματός σας

Ενώ ο καθένας έχει διαφορετικούς τύπους δέρματος, υπάρχουν ορισμένες γενικές οδηγίες για πιο υγιές δέρμα. Ελαχιστοποιήστε τη χρήση σκληρών συστατικών που θα διαταράξουν το μικροβίωμα, Για παράδειγμα, με κανονικό δέρμα χρησιμοποιήστε ένα απαλό καθαριστικό και ενυδατικό. Και αποφύγετε το σαλικυλικό οξύ γιατί μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό και ξηρότητα. Το μικροβίωμα παίζει κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της υγείας και της λειτουργίας του δέρματος. 

Γιατί το δέρμα μας γερνάει;

Η αντανάκλασή σας στον καθρέφτη σας δείχνει τα πρώτα σημάδια των ρυτίδων και των μαύρων κηλίδων; Οι μέρες της λείας, λαμπερής και ελαστικής επιδερμίδας σας είναι μετρημένες και φταίει το ρολόι του χρόνου και το φως του ήλιου.

Τα σημάδια της γήρανσης φτάνουν τελικά σε όλους, αλλά ο περιορισμός της έκθεσης στον ήλιο μπορεί να μειώσει την έκταση της βλάβης στο δέρμα. Η γήρανση του δέρματος προκαλείται από έναν συνδυασμό φυσικής γήρανσης και έκθεσης στο ηλιακό φως. Λίγη ηλιοφάνεια είναι πολύ σημαντική, συμβάλλοντας στην αύξηση των επιπέδων βιταμίνης D και κρατώντας μακριά την εποχιακή συναισθηματική διαταραχή. Ωστόσο, η υπερβολική απορρόφηση είναι απίστευτα κακό για το δέρμα μας.

Το δέρμα μας έχει δύο ξεχωριστά στρώματα. Η επιδερμίδα αποτελεί τον εξωτερικό φραγμό του δέρματός μας και μας προστατεύει από περιβαλλοντικές προσβολές, όπως τα βακτήρια και την υπεριώδη ακτινοβολία (UV). Εν τω μεταξύ, το χόριο είναι πλούσιο σε κολλαγόνα και άλλες πρωτεΐνες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για τη δύναμη και την ελαστικότητα του δέρματος. Και τα δύο στρώματα χτυπούν αρκετά κατά τη διάρκεια της ζωής μας και με την πάροδο του χρόνου συσσωρεύονται ανεπανόρθωτες ζημιές.

Γιατί το δέρμα αδυνατεί να επιδιορθώσει αυτή τη βλάβη;

Τα δερματικά κύτταρα χάνουν τις συνδέσεις: Το χόριο περιέχει μια πολύ περίπλοκη διάταξη πρωτεϊνών εξωκυτταρικής μήτρας (ECM), συμπεριλαμβανομένων των κολλαγόνων και άλλων, όπως η ελαστίνη, η οποία παρέχει ελαστικότητα. Τα κύτταρα ινοβλαστών στο χόριο όχι μόνο παράγουν αυτές τις πρωτεΐνες, αλλά είναι επίσης σταθερά τοποθετημένες μεταξύ αυτών των πρωτεϊνών και συνδέονται με αυτές. Καθώς μεγαλώνουμε, η ECM χάνει σταδιακά την ακεραιότητά της καθώς οι δομές πρωτεΐνης κατακερματίζονται.

Οι ινοβλάστες χάνουν τις συνδέσεις ECM τους, καθώς τα ένζυμα υποβαθμίζουν αργά τα πρωτεϊνικά δίκτυα. Αυτό οδηγεί σε αλλαγή στο σχήμα των ινοβλαστών, επηρεάζοντας σοβαρά τη λειτουργία των κυττάρων. Η παραγωγή πρωτεΐνης από τους ινοβλάστες μειώνεται, συμβάλλοντας περαιτέρω στη διάσπαση του δικτύου ECM.

Αυτός ο επιζήμιος κύκλος γεγονότων προκαλεί σημαντική μείωση της ελαστικότητας και έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια του ανάγλυφου τόνου του δέρματος μας. Το γιατί συμβαίνει αυτό κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής διαδικασίας γήρανσης δεν είναι ξεκάθαρο, αλλά οι επιστήμονες πιστεύουν ότι προκαλείται από έναν συνδυασμό βλάβης του DNA από το οξειδωτικό στρες, τη γήρανση των κυττάρων και τη χρόνια φλεγμονή. Ωστόσο, το χόριο δεν είναι ο μόνος ένοχος στο παιχνίδι.

Επιδερμικά κύτταρα και βλάβες από την υπεριώδη ακτινοβολία: Αν και όλοι βιώνουμε κάποια φυσική απώλεια της ελαστικότητας και της ακεραιότητας της ECM καθώς γερνάμε, η έκθεση στον ήλιο το κάνει πολύ χειρότερο. Αλλά οι ίδιοι οι ινοβλάστες δεν αντιδρούν στην άμεση ακτινοβολία με υπεριώδη ακτινοβολία σε εργαστηριακές μελέτες.  Αντίθετα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα κύτταρα της επιδερμίδας ανταποκρίνονται στην έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία απελευθερώνοντας χημικές ουσίες που διαχέονται στο χόριο και οδηγούν σε απελευθέρωση ενζύμων στους δερματικούς ινοβλάστες.

Αυτή η πολύπλοκη αλληλεπίδραση πιστεύεται ότι οδηγεί σε βαθιές ρυτίδες, κάτι που είναι χαρακτηριστικό της γήρανσης του δέρματος που προκαλείται από την υπεριώδη ακτινοβολία. Και πρόσφατα στοιχεία εμπλέκουν έναν τρίτο παίκτη στην πρόκληση των σημαδιών γήρανσης του δέρματος.

Λιπώδης ιστός και γήρανση: Καθώς το σώμα μας γερνά, το στρώμα λίπους κάτω από το δέρμα συρρικνώνεται φυσικά, αποτέλεσμα σε χαλάρωση. Αλλά μέχρι πρόσφατα, οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να δουν καμία σχέση μεταξύ της βλάβης από την υπεριώδη ακτινοβολία και του λίπους. Οι ακτίνες UV δεν διεισδύουν τόσο βαθιά ώστε να φτάσουν στο υποδόριο λίπος.

Ωστόσο, πρόσφατα ανακαλύφθηκε ένας νέος τύπος αποθήκης λίπους στο βαθύ χόριο που μπορεί να διεισδύσει στο ανώτερο χόριο. Αυτά τα εξειδικευμένα λιποκύτταρα μπορούν επίσης να ανταποκριθούν στις χημικές ουσίες που απελευθερώνονται από τα κύτταρα στην επιδερμίδα. Σε απόκριση στη χρόνια βλάβη από την υπεριώδη ακτινοβολία, αυτά τα λιποκύτταρα πεθαίνουν και αντικαθίστανται από ουλώδη ιστό.

Οπλισμένοι με αυτή τη γνώση, μπορούμε να αποφύγουμε την αναπόφευκτη συσσώρευση δερματικών βλαβών; Η έκθεση στον ήλιο σε ασφαλή επίπεδα θα περιορίσει σίγουρα την ποσότητα της ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει η υπεριώδης ακτινοβολία στο δέρμα σας. Μέχρι στιγμής, κανείς δεν έχει βρει μια απάντηση για να σταματήσει τη φυσική διαδικασία γήρανσης. Αλλά να είστε σίγουροι: οι επιστήμονες συνεχίζουν την αναζήτησή τους για το ιερό δισκοπότηρο της γήρανσης.

Μελέτη: https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fragi.2023.1304705/full