Μηνιγγίτιδα : Ποια είναι τα συμπτώματα στους ενήλικες και ποια στα βρέφη

ΓΕΝΙΚΑ

Μηνιγγίτιδα είναι η λοίμωξη των μηνίγγων από μικρόβια, βακτηρίδια και ιούς. Οι μήνιγγες είναι μεμβράνες που περιβάλλουν και προστατεύουν τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Υπάρχουν δύο κύριες μορφές μηνιγγίτιδας: η βακτηριακή και η ιογενής. Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι μια σχετικά ήπια κατάσταση, που συνήθως υποχωρεί σε διάστημα μίας εβδομάδας. Αντίθετα, η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι πολύ πιο σοβαρή, διότι τα μικρόβια μπορεί να εισχωρήσουν στο αίμα και να προκαλέσουν σηψαιμία. Υπάρχει, ωστόσο και μια σπανιότερη μορφή μηνιγγίτιδας, η οποία οφείλεται σε μύκητες.

Η συχνότητα της μηνιγγίτιδας στην παιδική ηλικία είναι μεγαλύτερη κατά τα πρώτα 5 χρόνια της ζωής και τα περισσότερα περιστατικά της παρατηρούνται στην ηλικία μεταξύ 3 και 5 μηνών.

Η μηνιγγίτιδα είναι σχετικά σπάνια και μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο με το βήχα, το φτάρνισμα, το φιλί και τη διαβίωση σε κλειστούς χώρους, όπως είναι τα υπνωτήρια και οι στρατιωτικοί θάλαμοι. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το 5% έως 10% των πασχόντων απ’ αυτή τη νόσο χάνουν τη ζωή τους, συνήθως μέσα σε 24 έως 48 ώρες από την εκδήλωση των κλασικών συμπτωμάτων.

Τα αρχικά συμπτώματα της μηνιγγίτιδας θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με μια απλή γρίπη.

Ξεκινούν με πυρετό, πονοκέφαλο και εμετό και συχνά συνοδεύονται από έντονη υπνηλία και οξύ πόνο στον αυχένα κυρίως κατά την προσπάθεια σκυψίματος προς τα μπρος. Τα συμπτώματα αυτά δεν αργούν να εμφανιστούν και απαιτούν άμεση ιατρική εξέταση. Η μηνιγγίτιδα μπορεί να έχει ραγδαία εξέλιξη, και γι’ αυτό η διάγνωσή της και η χορήγηση αντιβιοτικού πρέπει να γίνουν άμεσα.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Στους ενήλικες:

•Πυρετός •Πονοκέφαλος

•Δυσκαμψία του αυχένα

•Ευαισθησία στο φως

•Επιληπτικές κρίσεις

•Διαταραχές της συνείδησης

•Δερματικό εξάνθημα

•Ευερεθιστότητα

•Εμετός •Υπνηλία

Στα βρέφη:

•Έντονος πόνος στα πόδια

 ( που εμποδίζει το παιδί να βαδίσει ή να σταθεί )

•Πυρετός •Ανησυχία

•Κλάμα •Εξάνθημα •Σπασμοί

ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΣΑΣ ΟΤΑΝ…

Εσείς ή κάποιο βρέφος παρουσιάσει κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα σε συνδυασμό με πονοκέφαλο, δυσκαμψία στον αυχένα και ευαισθησία στο φως.

ΑΙΤΙΕΣ

Τα πιο συνηθισμένα μικρόβια που προκαλούν την βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι ο μηνιγγιτιδόκοκκος ( Neisseria meningitides ), ο πνευμονιόκοκκος ( Steptococcus pneumoniae ) και ο αιμόφιλος τύπου Β ( Hemophilus influenzae ). Τα βακτηρίδια αυτά υπάρχουν στις ρινικές κοιλότητες χωρίς να ενοχλούν και συχνά μεταδίδονται με τον βήχα και το φτάρνισμα. Πιο ευάλωτα φαίνεται να είναι τα άτομα που έχουν μόλις περάσει γρίπη.

Η ιογενής μηνιγγίτιδα προκαλείται συνήθως από κάποιους ιούς, ορισμένοι από τους οποίους ευθύνονται για την πρόκληση διάρροιας, ενώ η μηνιγγίτιδα από μύκητες οφείλεται στον στρεπτόκοκκο, ο οποίος βρίσκεται στα περιττώματα των περιστεριών και εμφανίζεται συχνότερα στα άτομα που έχουν τον ιό που προκαλεί το AIDS.

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ

Η διάγνωση της μηνιγγίτιδας επιβεβαιώνεται με την οσφυονωτιαία παρακέντηση, η οποία γίνεται με μια λεπτή ειδική βελόνα στο κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης μέσω της οποίας λαμβάνεται εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Το υγρό αυτό εξετάζεται άμεσα για την ύπαρξη ή όχι βακτηριδίων εντός αυτού. Εάν είναι θολό και περιέχει πύον, τότε η μηνιγγίτιδα είναι πολύ πιθανή.

Τέλος, μπορεί να ζητηθούν εξετάσεις αίματος, ούρων και εκκρίσεων από τη μύτη ή τα αυτιά. Για το λόγο ότι η μηνιγγίτιδα έχει ραγδαία εξέλιξη, επιβάλλεται η άμεση λήψη θεραπείας ακόμη και πριν τα αποτελέσματα των εξετάσεων.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι καλοήθης και γενικά συχνότερη, αλλά λιγότερο σοβαρή και τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν. Όσο για τη βακτηριακή μηνιγγίτιδα, είναι λιγότερο συχνή από την ιογενή, αλλά μπορεί να αποδειχθεί πολύ επικίνδυνη και γι’ αυτό χρειάζεται επείγουσα θεραπεία με αντιβιοτικά.

ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Στις περιπτώσεις μηνιγγίτιδας γίνεται εισαγωγή του ασθενή στο νοσοκομείο, όπου και παραμένει για 2 τουλάχιστον εβδομάδες προκειμένου να εξαληφθεί η λοίμωξη. Επειδή η μηνιγγίτιδα είναι μεταδοτική ο ασθενής θα χρειαστεί να μείνει για ένα εικοσιτετράωρο σε απομονωμένο θάλαμο και μάλιστα σκοτεινό εάν υπάρχει ευαισθησία στο φως. Εάν η μηνιγγίτιδα είναι βακτηριακή, χορηγούνται συχνά ενδοφλεβίως μεγάλες δόσεις αντιβιοτικών, όπως είναι οι κεφαλοσπορίνες. Όταν η μηνιγγίτιδα είναι ιογενής, τα αντιβιοτικά δε δύνανται να την καταπολεμήσουν και για το λόγο αυτό απαιτείται ξεκούραση και ενδοφλέβια λήψη υγρών. Σε περίπτωση που η μηνιγγίτιδα έχει προέλθει από μηνιγγιτιδόκοκκο, υπάρχει το ενδεχόμενο να χορηγηθεί για προληπτικούς λόγους κάποιο αντιβιοτικό στα άτομα με τα οποία ο ασθενής είχε περισσότερη επαφή. Εμβόλιο χορηγείται σε κάποια άτομα όταν η μηνιγγίτιδα από μηνιγγιτιδόκοκκο λάβει μορφή επιδημίας κι όταν υπάρχει περίπτωση τα άτομα αυτά να ταξιδέψουν σε τόπους υψηλού κινδύνου, όπως η Αφρική. Τέλος, έχει σχεδόν καθιερωθεί ο εμβολιασμός των παιδιών κατά του αιμόφιλου της ινφλουέντζας.    

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ

Οι εναλλακτικές μέθοδοι πρέπει να εφαρμόζονται μετά τις συμβατικές και στοχεύουν στην ανάρρωση και την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι κυριότερες εναλλακτικές μέθοδοι συνίστανται στην ομοιοπαθητική, την οστεοπαθητική, τη χρησιμοποίηση κινέζικων βοτάνων και τον βελονισμό. Σημαντικό, επίσης, ρόλο παίζει η σωστή διατροφή που πρέπει να είναι φτωχή σε λιπαρά, ζάχαρη και επεξεργασμένες τροφές και πλούσια σε φυτικές ίνες. Οι βιταμίνες που ενδείκνυνται είναι η Α, η C και οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β.