Γονείς-Έφηβοι: Επενδύστε Σε Μία Σχέση Εμπιστοσύνης

Γονείς-Έφηβοι: Επενδύστε Σε Μία Σχέση Εμπιστοσύνης

Γονείς-Έφηβοι: Επενδύστε Σε Μία Σχέση Εμπιστοσύνης

Εφηβεία: χρώματα πολύχρωμα και εκρηκτικά, ιδέες και σκέψεις που δονούν το σώμα και το μυαλό, έρωτας και μίσος, μελαγχολία και ενθουσιασμός, απελπισία και όνειρα γεμάτα ελπίδα.

Στάδια της εφηβείας
Η εφηβεία χωρίζεται σχηματικά σε στάδια, τα οποία περιγράφουν τους μηχανισμούς που την διέπουν. Το αρχικό στάδιο από τα 11 έως στα 14 χρόνια σηματοδοτεί αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού. Οι γονείς παύουν να αναγνωρίζουν το χαρακτήρα του παιδιού τους. Ο έφηβος παρουσιάζεται αινιγματικός, απαιτητικός  ανυπόμονος και εριστικός. Όταν δεν ικανοποιούνται άμεσα οι ανάγκες του, γίνεται επιθετικός και οι αντιδράσεις του είναι απρόβλεπτες. Συχνά παρατηρείται παλινδρόμηση και ο έφηβος μιμείται τη συμπεριφορά μικρού παιδιού, γίνεται το μωρό της μαμάς του και να ζητεί τη φροντίδα της.

Στο ενδιάμεσο στάδιο από τα 14 έως τα 17 χρόνια εμφανίζεται και ο ανταγωνισμός με τους γονείς, οι οποίοι παύουν να είναι αντικείμενα θαυμασμού, ενώ πολλές φορές η παρέα μαζί τους θεωρείται ανιαρή και τα αστεία τους άνοστα. Ο έφηβος αρνείται να τους συνοδεύσει σε εξόδους ή να συμμετάσχει σε οικογενειακές γιορτές και συγκεντρώσεις. Αντίθετα εκδηλώνεται ο θαυμασμός για κάποιον άλλον σημαντικό ενήλικο π.χ έναν καθηγητή ο οποίος χρησιμεύει ως γονεϊκό υποκατάστατο. Ο έφηβος μένει πολλές ώρες μόνος του στο δωμάτιο του ακούγοντας μουσική γράφοντας τις κρυφές σου σκέψεις. Διανύει μία περίοδο μοναξιάς αλλά και δημιουργικότητας, κατά την οποία φιλοσοφικά ερωτήματα και υπαρξιακές αναζητήσεις απαιτούν την απάντηση τους. Στο τελικό στάδιο από τα 17 έως τα 20 χρόνια έχουμε τη σταθεροποίηση της ταυτότητας, οι έντονες συγκρούσεις παύουν, η ταυτότητα ολοκληρώνεται και συνήθως επέρχεται η συμφιλίωση με τους γονείς.

Γονείς: μην το παίρνετε σαν προσωπική αποτυχία
Πρέπει να ανέχονται τους εφήβους και να προσπερνούν την τάση τους, να τους αγνοούν χωρίς να το εκλαμβάνουν ως προσωπική αποτυχία τους. Πρέπει να υπερβούν τη σχέση του γονιού προς το μικρό παιδί που χρειάζεται προστασία από τα πάντα και να περάσουν προοδευτικά σε μία ισότιμη σχέση ενήλικου προς ενήλικο. Οι γονείς πρέπει να είναι συναισθηματικά κοντά στους εφήβους να έχουν την ικανότητα να αντέξουν και να σηκώσουν την επιθετικότητα και όλα τα αρνητικά συναισθήματα που προβάλλουν επάνω τους. Να είναι δυνατοί και σταθεροί, ώστε να επιτρέψουν στα παιδιά τους, να τους απομυθοποιήσουν αλλά και να τα βοηθήσουν να αποκαταστήσουν τη συναισθηματική τους ισορροπία.

Γονείς που παρά χαϊδεύουν- Γονείς που διατάζουν
Υπάρχουν δύο συνηθισμένη τρόποι αντιμετώπισης που χρησιμοποιούν οι γονείς, στην προσπάθειά τους να κρατήσουν την αρχηγία. Ένας τρόπος είναι να καλοπιάνουν, να αναλαμβάνουν, να διεκπεραιώσουν θέματα, που αφορούν τα παιδιά τους και τρίτον να υποχωρούν στις απαιτήσεις τους. Ο άλλος τρόπος είναι να είναι αυταρχικοί, προσπαθώντας να καταφέρουν τα παιδιά τους να συμμορφωθούν. Είναι σαφές πως και οι δύο χειρισμοί είναι. Πρέπει να παραμερίσουμε κάθε τρόπο αντιμετώπισης που προϋποθέτει καλόπιασμα και επιτρεπτικότητα, καθώς επίσης και κάθε τρόπο που εμπεριέχει αυταρχικότητα και πειθαναγκασμό, αντικαθιστώντας αυτούς τους τρόπους με τεχνικές, που δίνουν στους νέους το μήνυμα του σεβασμού και της εμπιστοσύνης. Όταν ο έφηβος νιώθει ότι τον σέβονται οι γονείς του, υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να τη σεβαστεί και αυτός και να καθιερώσει μαζί τους μία σχέση συνεργασίας.

Δείξτε έμπρακτα την εμπιστοσύνη
Το πρώτο βήμα για να βάλετε τέρμα σε έναν αγώνα υπεροχής είναι να αντικαταστήσετε την ανάμειξη σας σε όλες τις υποθέσεις που αφορούν τον έφηβο γιο σας η κόρη σας με έμπρακτες αποδείξεις εμπιστοσύνης και καλής θέλησης. Αυτό μπορεί να γίνει με μία παρατήρηση όπως ξέρεις παιδί μου άρχισα να συνειδητοποιώ πως φέρομαι σαν να μην έχεις αρκετό μυαλό για να σκεφτείς τις υποχρεώσεις σου, να κάνεις τα μαθήματά σου χωρίς να χρειαστεί να σε πιέσω, να επιλέξεις με ποιους φίλους θα βγεις έξω και πού θα πάτε χωρίς να επεμβαίνω εγώ. Νομίζω ότι είχα κάνει λάθος. Εσύ μπορείς να αποφασίσεις τι είναι καλό για σένα. Παρομοίως χειρισμός η σχέση γονιού και εφήβου βελτιώνεται σημαντικά και γρήγορα.

Ο έφηβος νιώθει την ηρεμία εμπιστοσύνη των γονιών να αντικαθιστά την κριτική και την γκρίνια. Ο σεβασμός επιδρά σημαντικά στον έφηβο, απαλλάσσοντας τον από την επιθυμία να αντισταθεί ή να νικήσει τους γονείς του.

Ενθάρρυνση και όχι κριτική
Ενθαρρύνω έναν άνθρωπο σημαίνει ότι το δυνατό μήνυμα πως πιστεύω σε αυτόν, όπως είναι. Ο έφηβος αναζητά συνέχεια ενδείξεις που τον βοηθούν να πιστέψει πως έχει γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στην παιδική ηλικία και τους μεγάλους. Για αυτόν είναι πολύ ενθαρρυντικό να νιώσει την ήρεμη εμπιστοσύνη της μητέρας και του πατέρα του. Αυτό έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τη συνηθισμένη τακτική των γονιών που βιάζονται να δώσουν τη συμβουλή τους ή να κάνουν κριτική.

Πώς να ενθαρρύνουμε τους νέους
Ζητήστε από τον γιο ή την κόρη σας να χειριστεί ένα θέμα που συνήθως το αναλαμβάνετε εσείς.

Ζητήστε τη συμβουλή του εφήβου σχετικά με ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζετε εσείς με τους φίλους σας ή την εργασία σας

Ζητήστε τη γνώμη του για τα κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Αποφύγετε να δίνετε την εντύπωση πως εσείς σαν έφηβος τα καταφέρετε καλύτερα.

Δεχτείτε τα λάθη και τις ενδεχόμενες αποτυχίας με φυσικό τρόπο "αυτά συμβαίνουν κάποτε σε όλους μας παιδί μου".

Δώστε έμφαση στα θετικά σημεία "είσαι αποφασιστική κόρη μου" και όχι "είσαι επιμονή".

Χρησιμοποιήστε τη συγκέντρωση της οικογένειας σε βασική μέθοδο για να λύνονται τα προβλήματα

Χαρείτε τους φίλους του εφήβου σας. Δεχτείτε τους στο σπίτι.

Ενδιαφερθείτε για τις δραστηριότητες του γιου ή της κόρης σας, χωρίς να τον/την πνίγεται.

Διασκεδάστε μαζί. Πραγματοποιήστε εκδρομές και εξόδους κοινής προτίμησης.

Ζητήστε από τον έφηβο να υπολογίσει μόνος του τις ανάγκες του και να ψωνίζει τα ρούχα του καθώς μεγαλώνει.

Όπου είναι εφικτό ενισχύστε του τη διάθεση να συμμετέχει σε κοινωνικές δραστηριότητες και συγκεντρώσεις.

Αφήστε το παιδί σας να ενηλικιωθεί
Τελικός στόχος της αποστολής του γονιού είναι να βγει από τη μέση. Πολύ συχνά μεταχειριζόμαστε τα παιδιά μας μέχρι την ηλικία των 18 με τέτοιο τρόπο λες και η ευτυχία τους βρίσκεται έξω από τα δικά τους χέρια και εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς τους γονείς. Ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί αυτοί οι νέοι δυσκολεύονται τόσο πολύ να αναλάβουν την ευθύνη για τον εαυτό τους. Μία καλή σκέψη είναι, αργά αλλά σταθερά να αφήσουμε τα παιδιά να αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες για τη ζωής τους, ώστε στα 17 τους χρόνια το αργότερο να λειτουργήσουν, σαν ένας ακόμα ενηλίκων μέσα στο σπίτι.

Διαβάστε επίσης...

Ο Μύθος Της Πρωτεΐνης

Ο Μύθος Της Πρωτεΐνης

Ο Μύθος Της Πρωτεΐνης, υγεία και διατροφή

Περισσότερα
4 Ψυχικά Τραύματα Που Κουβαλάμε Από Τα Παιδικά Μας Χρόνια

4 Ψυχικά Τραύματα Που Κουβαλάμε Από Τα Παιδικά Μας Χρόνια

4 Ψυχικά Τραύματα Που Κουβαλάμε Από Τα Παιδικά Μας Χρόνια

Περισσότερα
Αλθαία, Αλόη Και Αλχεμίλλη: Ανακαλύψτε Τώρα Τις Θεραπευτικές Τους Ιδιότητες

Αλθαία, Αλόη Και Αλχεμίλλη: Ανακαλύψτε Τώρα Τις Θεραπευτικές Τους Ιδιότητες

Οι Θεραπευτικές Ιδιότητες της Αλθαίας, της Αλόης Και Αλχεμίλλης

Περισσότερα