Χαμηλή φερριτίνη:Τι είναι και πώς να την αντιμετωπίσετε;

Τι είναι η φερριτίνη και γιατί πρέπει να μας απασχολεί αν τα επίπεδά της είναι χαμηλά; Σε ποιες αιτίες μπορεί να οφείλεται η χαμηλή φερριτίνη, ποια συμπτώματα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα;

Η φερριτίνη είναι μια πρωτεΐνη που βοηθά στην αποθήκευση του σιδήρου στο σώμα, επομένως συνδέεται άμεσα με τις ποσότητες του σιδήρου που υπάρχουν στον οργανισμό μας. Μπορούμε να παρομοιάσουμε τη φερριτίνη με μία αποθήκη στην οποία καταφεύγει ο οργανισμός όταν δεν λαμβάνουμε αρκετή ποσότητα σιδήρου από τη διατροφή. Ο σίδηρος είναι βασικό στοιχείο πολλών ενζύμων που μετέχουν στον μεταβολισμό, συμμετέχει στον σχηματισμό της αιμοσφαιρίνης, συμβάλλει στην παραγωγή ενέργειας και στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, η έλλειψη σιδήρου αποτελεί τη συνηθέστερη διατροφική διαταραχή και αφορά ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, κυρίως γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, αθλητές, εφήβους και ηλικιωμένα άτομα.

Ποια τα συμπτώματα της χαμηλής φερριτίνης;

Η ανεπαρκής πρόσληψη σιδήρου μπορεί να οδηγήσει σε σιδηροπενία και χαμηλά επίπεδα φερριτίνης, που εκδηλώνονται με κόπωση, ατονία, αίσθημα αδυναμίας, αλλά και δυσκολία στην αναπνοή.
Άλλα βασικά συμπτώματα της χαμηλής φερριτίνης, πέραν των παραπάνω, είναι:

• Αδυναμία συγκέντρωσης
• Ευερεθιστότητα
• Ζάλη
• Ταχυκαρδία
• Πονοκέφαλος
• Χλωμό και ξηρό δέρμα
• Αλλοιώσεις στα νύχια και τα μαλλιά
• Βουητό στα αυτιά κ.α.

Γιατί έχω χαμηλή φερριτίνη;

Ενδεικτικά, οι πιο κοινές αιτίες είναι:

• Αυξημένη αιμορραγία (π.χ. κατά την έμμηνο ρύση)
• Χρόνια εσωτερική αιμορραγία που μπορεί να οφείλεται σε γαστρικά έλκη, πολύποδες κ.α.
• Αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ. κοιλιοκάκη)
• Γαστρεντερικές νόσοι που προκαλούν δυσαπορρόφηση του σιδήρου
• Ορμονικές διαταραχές
• Κακή διατροφή και ανεπαρκής πρόσληψη σιδήρου.

Αντιμετώπιση του προβλήματος της χαμηλής φερριτίνης

1. Αυξάνουμε την κατανάλωση τροφών με υψηλό σίδηρο: Ο αιμικός σίδηρος αποτελεί την καλύτερη μορφή σιδήρου, καθώς απορροφάται εύκολα και σε μεγάλο ποσοστό, και τον βρίσκουμε στο βόειο και στο χοιρινό κρέας, στο κοτόπουλο, στα ψάρια και τα οστρακόδερμα. Ο μη αιμικός σίδηρος, από την άλλη, υπάρχει στις φυτικές τροφές, όπως τα δημητριακά, το σπανάκι, το μπρόκολο, οι ξηροί καρποί, οι φακές, τα φασόλια, ο αρακάς και άλλα.
2. Αυξάνουμε την κατανάλωση τροφών που συμβάλλουν στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου: Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C (εσπεριδοειδή, πράσινα φυλλώδη λαχανικά κ.α.), αλλά και τροφές με βιταμίνη Α και βήτα – καροτίνη (καρότα, κόκκινες πιπεριές κ.α.), συμβάλλουν σημαντικά στην καλύτερη δέσμευση και αποθήκευση του σιδήρου στο αίμα.
3. Αποφεύγουμε τροφές που εμποδίζουν την απορρόφηση του σιδήρου: Ο καφές, το τσάι και το κρασί έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες, οι οποίες περιορίζουν σημαντικά την απορρόφηση του μη αιμικού σιδήρου. Επιπλέον, φυτικά οξέα, τα οποία βρίσκονται σε τρόφιμα όπως τα δημητριακά ολικής άλεσης, η σόγια κ.α., όπως και το ασβέστιο, επίσης εμποδίζουν την καλή απορρόφηση τόσο του αιμικού, όσο και του μη αιμικού σιδήρου.